Over plankenkoorts en de nachtmerrie van de dominee
Het schijnt onder predikanten eem bekend fenomeen te zijn: een nachtmerrieachtige droom, waarin je de kansel bestijgt, de mensen voor je ziet en op dat moment met een schok beseft dat je niets hebt voorbereid. Of – nog erger – dat je een uitvaart leidt en een totale black-out krijgt. Je weet niet (meer) wie de overledene is, je kent de familie niet, je houdt wanhopig woordjes in de lucht, maar je voelt in al je vezels: dit gaat fout! En dan is er dat bevrijdende moment van wakker worden, op je wekker zien dat het 03.30 is, dat je veilig in je bedje ligt en dat de preek voor morgen geprint en wel klaar ligt. In alle eerlijkheid: een keer of drie per jaar overkomt het me wel.
Momenteel bereid ik me voor op meespelen in een theaterproductie. Eenentwintig pagina’s tekst en regieaanwijzingen, inclusief wisselen van kleding en de inzet van diverse voorwerpen en objecten. Mijn tegenspeelster en ik – beiden gewend om voor ‘publiek’ te staan, maar geen enkele toneelervaring – hebben er al maandenlang werk aan. Onze partners zijn ook de klos: zij mogen dagelijks het scenario met ons doorlopen. Vannacht had ik voor het eerst eenzelfde nachtmerrieachtige droom over onze opvoering (komend weekend en de week daarna, in totaal 12x, in de mooie Sint Pieterskerk in Tricht). Ik heb een flinke openingsscene te volbrengen, te beginnen met een luide brul van frustratie, gevolgd door een monoloog. Die brul zat er ook in mijn droom nog goed in, maar daarna viel ik stil. Wanhopig probeerde ik me mijn tekst te binnen te brengen, maar mijn geheugen was een zwart gat. Het publiek begon onrustig te schuifelen en te fluisteren, ik zag onze regisseur van achter uit de kerk wanhopig proberen me met gebaren weer op dreef te brengen, maar niets hielp. Ik besloot weg te rennen van het toneel en volledig te verdwijnen, maar net op dat moment schoot ik overeind. Bezweet, mijn T-shirt ongemakkelijk om mijn lijf gedraaid, het dekbed op de grond gevallen. Het was kwart over vier ’s nachts. Ik liet me opgelucht terug in het kussen zakken. En jawel, de hele monoloog kwam moeiteloos boven, woordelijk, en met de stiltes op de goede plek.
Henk Fonteijn.
Komen kijken? Donderdag 26, vrijdag 27, zaterdag 28 september, donderdag 3, vrijdag 4 en zaterdag 5 oktober. Kaartjes bestellen via: https://cultuurpactrivierenland.nl/sitestroom/