Bijna was de kachel de pijp uit
INGEZONDEN - Op ons werelddeel, boven de evenaar, is het zonlicht nogal tanende deze tijd. Een gedateerde zin, jazeker, want we gaan terug in de tijd.
Al jaar en dag verzamel ik oud ijzer en andere metalen. Verrassend soms wat je tegenkomt. Onlangs, of on de laatst zoals u wilt, kwam er wat boeiends voor de dag uit een kartonnen doos. Een huls en niet zo’n kleintje, een 25 ponder van een messing legering. 25 pond slaat op de hoeveelheid kruit die zo’n huls bevat. Zij was van Britse makelij, dat zie je aan een pijltje waar 78 bij staat. Het kruit, de munitie dus, is gescheiden van het projectiel wat er oorspronkelijk opzat.
Het bijzondere van deze huls is dat het projectiel (de granaat) er natuurlijk niet meer op zat maar in plaats daarvan was het aan de openzijde dichtgemaakt en zat er een stroomaansluiting in gewerkt. Nieuwsgierig als we zijn werd het ding gesloopt en bleek er zand in te zitten met een spiraal, een verwarmingselement. Kortom een kacheltje op stroom, gefabriceerd en gebruikt rond de Tweede Wereldoorlog naar we denken. Toch wel intrigerend om er zo mee geschiedenis uit een oude doos te halen die een enorme wissel heeft getrokken op het leven van vroegere dorpsgenoten.
Er zat nog iets in. Een heel klein visvormig beeldje met een grote staart, voorzien van twee gaatjes van 8 mm en een hefboompje. Na veel navraag en onderzoek: hebbes! Het bleek uiteindelijk een sigarenknipper te zijn. Sigaren rolde men vroegtijds helemaal dicht om het aroma te bewaren. Werd ie geconsumeerd, dan diende men er aan de puntige zijde een klein stukje vanaf te knippen en kon de brand erin, waarna het genieten geblazen was.
Kortom, oud ijzer verzamelen is niet enkel een wat smerige bezigheid maar heeft ook dikwijls iets schoons.
Tekst: Simon van Assenbergh
Foto’s: Marco van der Schagt