De column van Hanneke: Thuis
We hadden een heerlijke vakantie. Het was mooi weer en we gingen zwemmen en varen en uit eten. We kwamen in Hindeloopen en Enkhuizen en steeds zeiden we tegen elkaar: ‘Hier is het mooi maar bij ons thuis is het fijner.’ De buren zorgden voor de kippen. Een van mijn zonen, die dat niet wist, zag de buurman ’s ochtends vroeg door de tuin lopen en rende in zijn onderbroek op hem af: ‘Meneer, wat dóet u hier?’ Buurman en zoon stuurden ons daarna bij toerbeurt appjes dat de kippen weer eieren legden, dat er pakjes bezorgd waren, dat de pruimen rijp waren en dat de dahlia’s uitliepen. Dat was een geruststellende gedachte.
Van huis weggaan op vakantie is fijn maar thuiskomen na de vakantie ook. We reden het dorp in en zagen alles wat inmiddels al vertrouwd was geworden toch weer opnieuw: de ooievaars, de brievenbus, de nieuwbouw en al dat groen. Ook het huis en de tuin waren hetzelfde en toch anders. In de tuin bloeiden inderdaad de dahlia’s en in de pruimenboom hingen genoeg pruimen voor jam, taart, sap én compote. Ik vond een courgette zo groot als mijn onderarm en sommige appels kleurden al rood. Maar o jee, dat onkruid, overal waar ik twee weken geleden nog alles had gewied, op het grind, tussen de stenen en zelfs in de bloempotten.
Binnen rook en klonk het opnieuw een beetje onwennig, niet zoals in een huis waar je al jaren woonde en waar je blindelings de weg kende en alles helemaal aan jou was gewend. We zagen meteen wat er allemaal nog moet gebeuren, welke klusjes we hadden laten liggen tot na de vakantie.
Pas ’s avonds, toen de eerste ladingen wasgoed aan de waslijn hingen en de meeste vakantierommel was opgeruimd en we na het eten buiten zaten, was het er weer: dat gevoel van thuis zijn op de fijnste plek die we ons kunnen voorstellen.